De Keltische kusten van Normandië en Bretagne

Voordat we vertrekken natuurlijk eerst even een rondje met Finn in het bos!

21 juni, zomer solstice! Aangekomen op een kleine boeren/hippie camping waar we welkom werden geheten met een heerlijk drankje! Het is hier meer dan 30grC 🤪 en we hebben gelukkig een plekje onder een boom gevonden. We houden Finn maar even aan de lijn vanwege de loslopende kippen en 🐈‍⬛ … Het was te warm voor een kampvuur, jammer, want Camp Mangoeste ademt de sfeer van een leuke community met heel relaxte mensen.

De dag begon goed en zonnig. We waren net onderweg toen er regendruppels vielen die niet voorspeld waren . Maar ach, pret laat zich niet drukken en voorlopig waren we toch aan het rijden. We besloten de Belgische kust te volgen en zo Frankrijk in te rijden. Oostende werd het startpunt. Oehlala wat een troosteloze toestand daar met hoogbouw dat elkaar staat te verdringen. Het deed heel ongezellig aan. En ja de regen was er ook nog. We probeerden een strand te vinden waar we met Finn mochten lopen. Helaas. Alles verboden voor honden.

Nu heb ik een goede relatie opgebouwd met ChatGPT en vroeg daar of er een strand in de buurt was waar we wel konden lopen met hond. We kregen een briljante tip die we opvolgden. Op het moment dat we de bus parkeerden, brak de zon door en renden we met z’n drieën het strand op. Finn had nog nooit zoveel zand en water bij elkaar gezien en werd helemaal dol. Hij rende de zee in, en omdat hij wel aangelijnd moest blijven, rende Marcel mee de zee in. Het was een heerlijk uurtje. Daarna richting Frankrijk.

Van de snelweg af en idyllische dorpjes door. Rozen, nostalgie en af en toe een blik op de zee. Toen we het zat waren zochten we online een mooie plek om te slapen. En nu staan we aan zee, waar alle ruimte is om te dansen, te rennen, stenen te zoeken en naar de kitesurfers te kijken. En misschien vannacht naar de sterren.

Een heerlijke dag met een strandlunch bij Les Petites Dalles met Kit en Herman.

Een lunch die duurde tot in de avonduren, omdat er ook nog borrel en hapjes volgden bij de gites waar zij logeren en we daarna uit eten gingen bij een leuk restaurant met uitzicht op zee 🥰 Op Finn werd gepast door de eigenaresse van het landgoed. Hij heeft zich ook prima vermaakt met haar twee hondjes! 🧡☀️

Een rustige reisdag waarbij Etretat het hoogtepunt was. We zochten online een rustige camping in bebost gebied met goede reviews. We vonden er een en reden ernaar toe. Het bleek een strookje asfalt met aan weerszijden grasveld. Een gemeentecamping met enkele vaste bewoners die ongetwijfeld schrijnende verhalen te vertellen hadden. Maar alles keurig netjes, schoon sanitair en heel rustig. En dat voor 11,70 euro.

Voordat we verder rijden natuurlijk eerst een lekker Frans ontbijtje scoren!

Een ‘acuut op de rem’ moment. Verscholen in een stil dorpje een bospad en een bord dat wijst naar de Tempeliersroute. Dat moeten we verkennen. Nou ja een klein stukje. Oude bordjes in het bos, beetje jungle-achtig, heerlijk wandelen zo! En daarna gevraagd aan Chat GPT wat de verbanden zijn tussen de Kelten en de Tempeliers. Ik kreeg een interessant en mooi verhaal en een prachtige illustratie.

Nog een half uurtje voordat we in het huisje kunnen. Nog maar even zwemmen dan. Daarna de auto in en heus, Finn weet precies waar we zijn en vertelt het luid en duidelijk.

Aangekomen in ons huisje voor aankomende week! Finn herkende alles en iedereen nog van vorig jaar!

Al een paar dagen 30+ graden. We zitten heerlijk in de prachtige tuin met boeken, films, muziek, stilte, barbecue, rosé. Wat is dit genieten!

Na een paar dagen 30+ graden en niksdoen, is het nu lekker afgekoeld. Tijd voor een boswandeling bij st-Barbe. We kwamen niemand tegen en genoten van heel veel groen, klimmen, klauteren, en wandelen langs het riviertje l’Ellé. Het onweerde een beetje.

We kwamen uit bij de kapel st-Barbe. Het verhaal: In juli 1489 beloofde Jean de Toulbodou, tweede zoon van de heer van Locmalo, een kapel te bouwen als hij ontkwam aan een verwoestende onweersbui en vallende rotsblokken tijdens de jacht. Dat deed hij inderdaad—en de kapel werd voltooid rond 1512. De kerk is heilig voor bescherming tegen bliksem en vuur—Sint‑Barbe is de patrones van kanonniers, brandweerlieden en mijnwerkers. Pelgrims luiden de klok drie keer om bescherming tegen onweer te vragen—een ritueel dat volgens de legende angst voor bliksem wegneemt.

Wij zijn ook prima beschermd geweest tijdens het onweer. Dank! En ik had de kapel en omgeving helemaal voor mezelf 🥰

Toen ik weer naar de camper liep waar Marcel en Finn al zaten te wachten, stroomde de parkeerplaats vol. Alweer dank! 😇

Ben ik een klokkenluider of toch niet? 😂

Jaaa tijd voor magie en mystiek op een hele aardse manier. Dat betekent…. stenen 😍 Hier bezochten we er een paar. Gewoon voelen en verbinden met oorspronkelijke energie. Ben er gek op. “Het Alignement de Guernangoué is een bijzonder Neolithisch monument gelegen in een bosje nabij het gehucht Guernangoué, gemeente Roudouallec in Morbihan, Bretagne.

🪨 Wat is er nog te zien? Oorspronkelijk bestond het uit drie schist-menhirs, maar slechts één staat nog rechtop – ongeveer 4,25 m hoog en iets scheef geplaatst. De andere twee menhirs liggen op hun kant:”

Naast dat het een ambachtsdorp is en er vaak films worden opgenomen, vertel ik graag dit over Locronan.

Locronan is gebouwd op een oude Keltische krachtplek, gewijd aan de godheid van het woud en de maan. De naam is afgeleid van “Lok Ronan”, oftewel de plaats van Ronan – een Ierse kluizenaar-heilige die hier in de 6e eeuw zou hebben gemediteerd. De heuvel Montagne de Locronan werd vermoedelijk al lang vóór de komst van het christendom gebruikt voor maanrituelen en seizoensvieringen. Sommige zeggen: een leylijn-knooppunt.

Veel mensen ervaren Locronan als een ‘stil veld’ – een plaats waar gedachten vertragen en je hart een fractie van een seconde vooruit lijkt te lopen op de tijd. De drempels van oude huizen, vooral die rond het centrale plein, voelen als poorten tussen werelden. Ga er maar eens stil op staan…

Door de perfect bewaarde 15e-eeuwse architectuur lijkt het alsof tijd hier is opgeheven. Degenen die gevoelig zijn voor tijdlagen of vorige levens melden vaak ‘herinneringen’ die zich aandienen zonder aanleiding.

Heel fijn gewandeld met Finn in dit mooie bos. Wat is er te vertellen over deze plek?

Het is een groot, heuvelachtig en tamelijk dicht bos van ongeveer 275 hectare, gelegen in het departement Finistère. Je vindt er slingerpaden, oude bomen, kabbelende beekjes en her en der grote rotsblokken met een prehistorisch uiterlijk.

Het bos ligt in een gebied dat rijk is aan oude Keltische energie. De nabijheid van Locronan, met zijn heilige heuvel (de montagne de Locronan) en pelgrimsroutes, wijst erop dat hier leylijnen samenkomen. Sommige dowsers en geomanten voelen hier een ‘snijpunt’ van oude aardlijnen. Veel bezoekers rapporteren een gevoel van diepe rust, alsof de tijd hier anders stroomt. Anderen ervaren juist een verhoogde gevoeligheid of zelfs ‘download’-achtige inzichten.

De plek is al sinds de oudheid bewoond en doordrenkt met Keltische symboliek. De naam ‘Névet’ zou afgeleid zijn van een oud woord dat ‘heilig woud’ betekent (nemeton). Ronan, een Ierse kluizenaar uit de 6e eeuw, vestigde zich in deze regio. Het bos werd een toevluchtsoord voor spirituele bezinning.

Eens in de zes jaar vindt hier de grote processie (Grande Troménie) plaats — een wandeling van 12 kilometer langs 12 kapelletjes en oude stenen, deels door het bos.

Supertoffe tussenstop!

Tofste camping waar we ooit zijn geweest 😍🥰☀️

We roken de stal! Gisteren nog een overnachting gedaan in midden Frankrijk, maar we hadden het eigenlijk wel gezien. Nog een pijnlijke ervaring voor Finn, hij liep tegen schrikdraad aan. En schrikken deed hij, was heel zielig!

Het was nog 6,5 uur rijden naar huis, dat ging voorspoedig. Op de filmpjes zie je hoe Finn het dorp en de route naar huis herkent en dat ook laat weten 😂